[singlepic id=16 w=320 h=240 float=center]
Michiel (Whopper Goose) had de Sneeuwgans vandaag geheel alleen ter beschikking. De ultieme mogelijkheid om de ontluikende liefde tussen vlieger en Gans tot bloei te laten komen. Weinig wind, stralend zonnetje en thermisch goed. Als eerste ging ik omhoog met Mike van Gurp, een van de oude baasjes die er veel op heeft gevlogen. De lierstart ging veel te langzaam en na drie keer fors bijdrukken kwam de 966 maar tot 280 meter. Maar OK, een linker en een rechterbochtje en dan op circuit. Ik stelde vast dat “kleppen trekken” er niet bij is, maar eerder “kleppen tegenhouden”, want die worden hard naar buiten gezogen.
Dan een keertje alleen. Na overleg met de lierist kwam ik tot bijna 400 meter. De thermiek was nog niet losgekomen, dus even lekker wat bochtjes en even wat verschillende snelheden proberen. Ook nu een lekkere landing. Gansje heeft geen geveerd wiel, dus hoe zacht je haar ook neerzet, elk hobbeltje is goed te voelen.
OK, meteen weer in de rij. Robert Szmytkiewicz wil graag mee. Nog een lekker probeervluchtje. Daarna ook nog met Jos Böke. Even een boterhammetje en een appel en dan met Nick Rekkers de lucht in. SneeuwGans heeft het wel gehad met dat gejojo, dus nu gaat het met 1 – 1,5 m/s omhoog tot ca 500 meter, daarna gaat het een stuk harder en makkelijker omhoog. Tussen Gilze, Rijen, Alphen en Tilburg varieert de hoogte tussen de 600 en de 1100 meter. Na een uur heeft Whopper een houten kont en besluit een goed kussen in de groep te gaan gooien bij de overige Geese.
Een uurtje veldleideren en daarna besluit ik SneeuwGansje samen met Thomas van Hogerwou over te vliegen en het vliegbedrijf mee op te ruimen. Na wat gepuzzel met aanhangers, een Nimbus 4T en een Ka-8 staat alles netjes in Shelter 616. Accu aan de prik, boek invullen en daarna een heerlijk biertje. Life’s Good!
Michiel